|
|
«سلام بر حماسه‌سازان هميشه جاويد روحانيّت كه رسالۀ علميّه و عمليّۀ خود را به دَمِ شهادت و مُركّب خون نوشتهاند و بر منبر هدايت و وعظ و خطابۀ ناس، از شمع حياتشان گوهر شب‌چراغ ساختهاند. افتخار و آفرين بر شهداى حوزه و روحانيت كه در هنگامۀ نبرد، رشتۀ تعلّقات درس و بحث و مدرسه را بريدند و عِقال تمنيّات دنيا را از پاى حقيقت علم برگرفتند و سبك‌بالان به ميهمانى عرشيان رفتند و در مجمع ملكوتيان شعر حضور سرودهاند. سلام بر آنان كه تا كشف حقيقت تفقّه به پيش تاختند و براى قوم و ملّت خود مُنذران صادقى شدند، كه بندبند حديث صداقتشان را قطرات خون و قطعات پاره‌پارۀ پيكرشان گواهى كرده است و ... از روحانيّت راستين اسلام و تشيّع جز اين انتظارى نمىرود، كه در دعوت به حق و راه خونين مبارزۀ مردم، خود اوّلين قرباني‌ها را بدهد و مُهر خِتام دفترش شهادت باشد. آنان كه حلقۀ ذكر عارفان و دعاى سحر مناجاتيان حوزهها و روحانيّت را درك كردهاند در خلسۀ حضورشان آرزويى جز شهادت نديدهاند و آنان از عطاياى حضرت حق در ميهمانى خلوص و تقرّب جز عطيّۀ شهادت نخواستهاند.»[1]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
 |
 |
 |